Mutluyduk bu halimizle.
Kesik kesik hatıramda o günler.
Gülüyoruz hep.
Dokunuyoruz şefkatle.
Ağlasak da korkmuyoruz.
Neler oldu bilmiyorum?
Sen ve ben.
– Aramızdaki Ve’nin anlamı bu kadar büyük olabilir miydi?-
Öteledik Ve’ yi ve biz olduk.
Sonra bazen sen ve ben, bazen de biz.
Şu an ne ben’im, ne sen,ne de biz.
__
Uyanamıyorum şimdi de.
Rüyada olduğumu bile yeni farkediyorum.
Rüyada; başka birinin rüyasında.
Nasıl yaptın bunu bana?
Düşlerin arasına sıkıştırdın önce beni,
Kabuslarla bıraktın şimdi de.
2 çirkin adam, kollarımdan çekip götürüyor beni.
Bağırıyorum durmadan, kurtarırsın diye.
Aynı yönde bile değildi adımlarımız.
Sen ağır adımlarla ilerlemene rağmen,
Benim koşan cümlelerim yetişemiyor yüreğine.
Biliyorum bu yürüyüşü.
Gitmek değil bunun adı. Terk etmek.
__
Mütemadiyen süren bir acı.
Ellerimi üşüten, gözlerimi yaşlara boğan.
Ne kadar sürecek bu?
Hücreye tıkılmış bir mahkum gibi.
"Suçsuzum" cümlem bir deli saçması.
Bir deliye kim inanır şimdi?
Anlatacaklarıma kim inanır?
Kim savunur sevgimizi?
Yaşadıklarımızı?
__
Attılar beni bu küf kokan hücreye.
Kesiyorlar her yerimi.
Kan kokana kadar ortalık.
Kendi kokumun bu olduğuna inandırana kadar.
Gelsen kurtarsan beni?
Yarım kaldım yine de gelir misin? –Hiç sanmıyorum.-
Gelsen. Ben aynı sever miyim? – Muamma.-
__
Karanlık her yer.
Biliyorlar korkarım karanlıktan?
Biliyorsun sen de.
Sarılamam ki kendime, acırken canım.
Ne yapıyorsun bana?
Kalk, uyan artık.
Uyandır beni de.
Ne ben kalacak ortada.
Ne seni anlatan herşey.
* Dün gece döküldü bu cümleler. Taslak olarak kaldı. Bugün tamamlandı. Kafam bazen nerelere gidiyor kendimde anlamıyorum. Yağmur travması sanırım.
**Güzel haberlere gelince; Spor, Fransızca, Keman 3' lüsü şeklinde bir düzen belirlemiştim Eylül' de kendime. Ekim başlar başlamaz da bu yoğun tempoya giriştim, hatta alıştım. Ehliyet sıkıntımın da aradan çıkacak olması da durumun ekstraları oldu. Yani kısaca; Çok güzel bir Ekim başlangıcı oldu.
*** Yağmura eşlik edecek, yazmama da sebep parça; Lara Fabian - Je suis Malade
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder