Ne zamandan bu cümleler

Şarkı söylemek lazım bağıra bağıra bu güzel havaya bakıp. Mutluluğumu içime doldurup, kocaman bir gülümsemeye döndüren insanı daha çok sevmek lazım.Yanıbaşımda duruyormuş meğer. Tuttum ellerinden, her zaman ki gibi değil, daha da sıkı. Ve bu sefer rastgele değili bilerek yürümeye başladım. Akıp gidiyor zaman diye korkarken, baktım ki nefes nefese kalmışım. Ne gerek vardı peki? Neden koşuyordum? Kime? Soluklanmak için oturmuş beklerken oldu herşey. Sakinken. Savaşmadan, bir açıklama yapmadan. Sanki hep varmış gibi. Bir anda ama hep vardı gibi.