_________
Koca bir ağacın dibinde, rüzgar okşuyordu saçlarımı..
Cesaret verir gibi şefkatli,
Anlıyorum der gibi sıcak.
Birkaç söylenecek söz biriktirdim sanarken,
Ne batan güneşe,
Ne yönünü çevirmiş kuşlara,
Ne de başımı yasladığım ağaca,
Diyemedim cümlelerimi..
Diyemedim gideceğimi buralardan.
Tek bir eylemi anlatamadım.
Tek seferde yapabilirdim.
Sebeplerini üst üste dizmeyi,
Ardımda kalanları altında bırakmayı,
Özlemimi de yanıma almayı,
Yüzümün ıslaklığının tenimi yaktığını.
Hepsini teker teker anlatmam gerek.
Neden değil mi?
Dönmeyeceğin bir yola neden ipuçları bırakır ki insan?
Tanrım ne anlamsız ve belirsiz buhran?
Ve ne kadar boş inançlı?
İçimdekiler yük olduğunu bile bile,
Yolumu bulmak için teker teker arkamdan bırakma fikri,
Ve tüm umutsuzluklarım biraraya gelmiş.
Gözümün gördüğü, kalbimin hissettikleriyle tezat düşmüş.
Ağacın dibine gömüp gitmek varken,
Uzunca bir hikayeyi daha nasıl eviririm ki?
* Zamanda eksilttiklerin ve kaybettiklerin çoğalınca,hayalindekiler birikmiş oluyor belki de.. Hayalinin gücünü tam da o anlardan birinde yakalayıp, adım atıyor bir sonrakilere..
** Bazı şarkılar çok yol arkadaşı..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder