27 Aralık 2012 Perşembe

Kabus Notları - 9

Unutur insan acizliğini..
Aynada tek sanır gördüğünü..
Kocaman sanar çürümeye mahkum bedenini..
Destansı cümleler dizer kurşun misali.
Sesler arasına karışacağını hesaba katmaz.
Ortada ne vurulup ölen vardır..
Ne de dinleyen oysa..
Ah insan..
Budalalığı güzel bir surete saklı nefes..
Sevilince daha çok sevilmek isteyen
Etiketinin değerini kendi yazan.
Başkasının değerini yine kendi biçen.
Hep başka seçeneği olduğuna inanıp,
Burnunun dibini hazır gören.
Sanki keşke’ ler uykusunu gölmeyecek,
Bile’ ler gölgesi olmayacakmış gibi.
Ah insan..
Sadece çaresiz kaldığında Yaradan'a sığınan
Hep cesur..
Hep mert..
Hep babayiğit..
Görünenden korkmayıp,
Görünmeyen bir meleği korkuyla bekleyen..
Unutur insan acizliğini..
Şimdi bu satırları okurken anlık dank eder..
Unutur gider..
Onda da değildir suç..
Zaman hızlıdır..
Çeker götürür gerçekleri..
Unutur gider de..
Bir sela sesi dürter bir yerde nefsini..
Ya da elinden kayıp giden bir değeri..
Ama yine de unutur insan acizliğini..
 
* Aralık, ayrılık ayı gibi..
 
** Cem Adrian Yalnız da ayağa kalkabilirim şarkısıyla...

 


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

İçimdeki Fısıltılar - 5

 ___ Gölgeli bir güne güneş doğuyordu.  Ben de sabrımın en uçlarında uzunca bir yürüyüş yapıyordum. Öyle ki güneş arkamdan tepemi ve omuzlar...