Ucu açık cümleler kurardı,
Sonu hep üç noktalarla biten.
Ne aynadakini severdi,
Ne etrafında olan insanları.
Sabit kalan bakışlarının yansımasında
Hep aynı şeyi görürdü.
__
Öleceği günü umutla bekleyen,
Düğün günü adleden kaç kişi olurdu ki şu hayatta?
O hep bekledi o günü.
__
Sızısı geçmeyecek gibi acıdı içi.
Geçsin de istemedi hiç.
Çok amacı olmuştu.
Okudu, dinledi, yazdı.
Sonra...
Onu gördü.
Onu yaşadı.
Onu kaybetti.
Sonra...
Onu okudu.
Onu yazdı.
Onu dinledi; kendi sesinden.
Hayatının amacı gibi, durmadan...
Onun için;
Durmadan izlenesi bir film,
Durmadan okunası bir hikaye,
Durmadan dinlenesi bir şarkı oldu.
__
Adamın hiç umrunda olmadı ilerleyen sayılar.
Geri gitmeyip, durmadan ileri gitmesi.
Dışarıdakilerin ne için yaşıyor olması.
*10 Ocak 2012 / 20:00 zamanına ait bir yazı. Yarım yine. " Mutsuz olalım. Hep mutlu olacaz diye bir kural yok ya. Biz de mutsuz olalım."cümlesini duyunca bunlar döküldü. Güldüm yazarken. İzlemediğim bir diziden.
** Sanırım en doğrusu da bunları yazdıran videoyu paylaşmak. Behzat Ç. - Mutsuz Olalım
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder