Kıssadan Hisse Zamanlar - 2

Güneş vurdu önce şişmiş gözlerime,
Döndüm arkamı kendimce sinirle.
Açtım gözlerimi yine, baktım etrafa,
Uyuduğum yerden kalkamama ümidiyle.

Her zaman olmazdı dilediklerim,
Ama bu sefer gerçek olmuştu işte.

Dün gece yattığım siyah oda,
Güneşle birlik olmuş şimdi,
Var olan tüm renkleri sahneliyor.

Duvarlar da bir sürü fotoğraf,
Hatırlaması kolay olsun diye asılan.
Bir defter başucuma fırlatılan,
Sayfaları da yazmaktan kararan.

Yaşı yok sevinmenin,
Üzülmenin de olmadığı gibi.
Gülen bir yüz görmek aynada,
Unutulan eski bir arkadaşı görme misali.

Yeniden açmak bu gözleri,
Kaybettiğini tekrardan bahşetmişler gibi.
Yeniden inanmak nefes alan birşeye,
Var olmayana inandırmak gibi.

*Kuralsız başladı yazmaya küçük parmaklarım, öyle de devam etti eskiden kalma bir inatla. Ne anlattığımı anlayan tüm insanlar için de paylaşılmaya devam etmekte.
*Ve hayran olduğum kadın eşlik eder yazıma;