Şaşırmak ne kadar da gereksiz bir fiil. Tahmin ettiklerimiz değil mi gözümüzün önüne gelen sahneler? Her birinin kurgusu bize ait sandığımızdan hani. Tek kuralı var. İstemeyince çekip gidemiyorsun. Sahne perdesi kapansın diye sabırla beklemek dışında yapılacak birşey kalmıyor geriye. Çocukken yaptığım gibi kapatıp gözlerimi saysam tüm güzellikleri geçer gider miydi ki hiç birşey olmuyormuş gibi zaman?
**Başlıksız kalıyor bazı yazılar. Ondan noktalarla karşılamalar.
Herşey bir sokak çocuğunun elini cebine sokabildiği kadar boş. Öznesi olmayan cümleler gibi değersiz ve senin N'aber soruna iyilik dediğim kadar Yalan...
YanıtlaSil