17 Aralık 2009 Perşembe

Benim adım orman...



Sonunda beklenen hediye geldi. Şu sıra duyduğum en güzel haber bu sanırım. Şebnem FERAH ve yeni albümü. Dün yayınlamış olduğu bu güzel albümü dinliyorum şimdi, mesaideyim. Kafayı da hafiften çizmek üzereyim sanırım. Bir yandan tarçın,kek reçeteleri bir yandan Şebo olunca sanırım gaza geliyor insan.

Albüm için ufakta olsa yorum yapılacak olursa, tabii ki sözlerime başarılı demekle başlamak istiyorum. Özellikle "Can kırıkları" albümden sonra fazlaca soft gelecek bir albüm. Şimdiden söylemek lazım. İlk dinlemede mızmızlık etmemek adına.Yani şu an 4. başa sarmış durumda biri olarak söylüyorum -ki halen Şebo' ya tam olarak eşlik bile edemiyorum. Ama bazı sözler var ki... Yine sizi itip suyun içine, derinlere dalmanıza sebep oluyor. Benim gibi alışık olanlar için sorun yok ama merak etmeyin :)

Dinlemek lazım. Ayrıca bence albüm kapağı da gayet iyi.

*Alakasız bir olay: Ofiste oturmuş hem çalışıyor hem Şebo yu dinliyorum. Telefonum çalıyor. Kim? Hayırsız teeee liseden arkadaşım Emre. Konuşuyoruz işte. Sonra bu dikkatsiz arkadaşımın yeni saç kesimim hakkındaki konuşmamız:
Emre: Peki, ne zorun vardı da kestirdin?
Ben: Bilmiyorum. Düşündüm,baktım ve karar verdim. Hayatımda kestirip atabileceğim saçlarım vardı, bende gittim kestirdim,rahatladım işte dedim. (Arka fonda o cümleyi bağırdı Şebo "Çok özledim,her kahraman gibi erken gittin" diye.)

Konuşma sonunda ikimiz önce ilk 5 saniye sessiz kaldık. Sonra da ikimizde cümlemle dalga geçtik.


"Hayatımda kestirip atabileceğim saçlarım vardı, bende gittim kestirdim,rahatladım işte."

Arabesk kokan hareketler Merve hanım bunlar.

İçimde küçük Emrah bir köşeye saklanmış ağlıyor resmen. :)




Neyse, farkındaysanız baştan uyarmıştım alakasız diye:)


Son cümlemi de yine Şebo' nun albümle aynı adı taşıyan şarkının güzel sözleriyle kesiyorum.

"Benim adım orman. Örtü yaptım yapraklardan.Serdim herkesin üstüne. Biz hepimiz uyuduk bittik yalnızlıktan."


Gitmeden güzel bir hareket yapayım. Demo kayıtları için tıklayalım lütfen :)

Saygılar,


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

İçimdeki Fısıltılar - 5

 ___ Gölgeli bir güne güneş doğuyordu.  Ben de sabrımın en uçlarında uzunca bir yürüyüş yapıyordum. Öyle ki güneş arkamdan tepemi ve omuzlar...