Ara zamanların birindeyim..
Biri varmış..
Biri heralde..
Ne saat içinde..
Ne bir dakika..
Saniyeyi bile bölüyor gibi..
Sonra arkasında kalıyor gibi..
Koşuyorum
Koşuyorum..
Bir kaybolup, bir gösteriyor ..
Yüzü var mı bilmiyorum..
Koşuyor ki ilerliyor diyorum..
Ayakları olsa gerek..
Uçuyor mu yoksa??..
Kanatları mı var yani..
Eyvah!
İlerisi uçurum..
Yetişmem lazım ..
Kaybedemem..
Koşuyorum ..
Koşuyorum..
Uçuruma varıyorum..
Kalıyorum bir ucunda.
Kapatıyorum gözlerimi..
Korkuya..
Aşağıdaki ucu gözükmeyen boşluğa..
Son gücümle koşuyorum yine.
Basacağıma inanır tavrımla...
Boşluğun suratıma vurduğu rüzgarla daha sıkı kapatıyorum gözlerimi..
Bildiklerimin yanlış olduğuna inanarak..
Bilmediklerimin verdiği heyecanla..
Açtığımda tüm güzelliğiyle karşımda duran o..
Ayakları var.
İnsan gibi insan değil.
Melek mi yoksa?
Yürüyorum boşlukta onunla..
Gözlerim açık rüyada gibiyim...
Yürüyorum..
Yürüyoruz..
Uçuyoruz sanki..
Aklımda tek düşünce..
Ya kaybolur da düşersem?
__
* Nefes arası yazmak..
** Piyanonun iki tuşu kadar yakın olupta, uzak kalmayı başaranlara... Evanthia Reboutsika'dan gelsin..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder